1) Κατά κοινή ομολογία, η Ελλάδα σταθεροποιεί τα δημοσιονομικά της. Περικόβονται περιττές δαπάνες, περιορίζονται στρεβλώσεις που υπονόμευαν την ανάπτυξη κλπ. Το μόνο που απομένει σε επίπεδο διαρθρωτικών αλλαγών φαίνεται να είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής που, παρόλη την καθοριστική της σημασία, δεν αρκεί για να αυξηθεί ο ρυθμός ανάπτυξης. Είναι κοινή διαπίστωση ότι ανάπτυξη δεν έρχεται με τα μέτρα αυτά. Η ανάπτυξη είναι απαραίτητη όχι για να "περνάμε καλά", αλλά για να μειωθεί το εξωτερικό χρέος το οποίο μετριέται σε ποσοστό του ΑΕΠ: όσο αυξάνεται το ΑΕΠ, τόσο μειώνεται το δημόσιο χρέος. Η μόνη λύση για για να αυξηθεί το ΑΕΠ είναι οι εξαγωγές και οι δημόσιες επενδύσεις. Έτσι θα μειωθεί σταδιακά το χρέος εφόσον βέβαια το αναπτυξιακό πλεόνασμα δεν εξαφανίζεται στη μαύρη τρύπα του χαοτικού κράτους, των συντεχνιών, της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. 

***