Και τώρα τι κάνουµε;

του Γιάννη Πρετεντέρη

ΧΘΕΣ, το Υπουργικό Συµβούλιο ενέκρινε τον προϋπολογισµό του 2011. Πολύ καλά. Μόνο που µάλλον χρειάζεται άλλη µια συνεδρίαση για να απαντήσει στο επόµενο ερώτηµα: και τώρα τι κάνουµε; Ενα ερώτηµα περισσότερο σοβαρό απ’ όσο το παρουσιάζουν διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες. 

ΤΟ ΔιΑΤΥΠΩΣΕ µε απόλυτη (και ασυνήθιστη για πολιτικό...) ευθύτητα η υπουργός Παιδείας: «Οι αριθµοί του Μνηµονίου από µόνοι τους δεν βγαίνουν (...) Τα πράγµατα είναι δύσκολα. Ο προϋπολογισµός είναι δύσκολο να συνταχθεί και να υλοποιηθεί». 

ΕΠιΤΕλΟΥΣ, θα µου πείτε, ένας υπουργός λέει τα πράγµατα µε το όνοµά τους. Χρήσιµο και αξιέπαινο. Αλλά δεν µας βοηθάει να καταλάβουµε πώς θα αντιµετωπιστεί η κατάσταση. ∆ιότι εδώ υπάρχει µια σοβαρή και επικίνδυνη κατάσταση που χρειάζεται επειγόντως αντιµετώπιση. 

Οι ΑΝΑγΝΩΣΤΕΣ θα µε έχουν ακούσει πολλές φορές να αναρωτιέµαι αν η κυβέρνηση είχε απόλυτη συναίσθηση των υποχρεώσεων που αναλάµβανε όταν υπέγραφε το Μνηµόνιο. Είµαι βέβαιος πως δεν είχε – όπως προκύπτει πλέον κι από τους περισσότερους υπουργούς... 

ΕιΜΑι βΕβΑιΟΣ επίσης ότι αυτή η έλλειψη συναίσθησης δεν προέκυψε από ελλιπή επίγνωση των δεδοµένων αλλά από µια αντίληψη που δεκαετίες κυριαρχεί στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό: «Ελα µωρέ, κάτσε να πάρουµε τώρα τα λεφτά και µετά βλέπουµε. Σιγά που θα τα εφαρµόσουµε όλα αυτά!». 

ΕιΝΑι Η ιΔιΑ αντίληψη που έχει συχνά υλοποιηθεί σε προεκλογικούς λαγούς και πετραχήλια. «Ελα µωρέ, κάτσε να πάρουµε τώρα τις εκλογές και µετά βλέπουµε. Σιγά που θα θυµάται ο ψηφοφόρος τι του υποσχεθήκαµε!». 

ΜΟΝΟ ΠΟΥ οι «τροϊκανοί» δεν είναι έλληνες ψηφοφόροι. 

Θεωρούν αυτονόητο πως ό,τι συµφωνήθηκε πρέπει να εφαρµοστεί. Ακριβώς όπως συµφωνήθηκε. Χωρίς εκπτώσεις και χωρίς κουβέντες. Χωρίς παζάρια και χωρίς παρλαπίπα. Και ούτε πρόκειται να κάνουν πίσω. 

ΝΑ ΤΟ, λοιπόν, το πρόβληµα. Πώς θα υλοποιήσει η κυβέρνηση πλήρως και εγκαίρως τις δεσµεύσεις που έχει αναλάβει; Πώς θα προχωρήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές για τις οποίες έχει δεσµευτεί όταν οι περισσότεροι υπουργοί σέρνουν ήδη τα πόδια τους; Και πώς θα προχωρήσει κανονικά η χρηµατοδότηση της χώρας όταν µόνο µέσα στους πρώτους έξι µήνες, πολλά σηµαντικά κεφάλαια του Μνηµονίου βρίσκονται ήδη εκτός χρονοδιαγράµµατος; 

ΟΜΟλΟγΩ ΠΩΣ δεν διαθέτω καµία απάντηση. Ή έστω, καµία αισιόδοξη απάντηση. Να υπενθυµίσω απλώς για πολλοστή φορά ότι – σωστό ή λάθος – το Μνηµόνιο αποτελεί µια βαθιά και ουσιαστική παρέµβαση στο ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία. 

ΑΠΟ ΤΑ συµφραζόµενα καταλαβαίνουµε όλοι ποιος θα την υποστεί. Το ζητούµενο είναι να βρούµε ποιος θα την υλοποιήσει. 

Και γι’ αυτό χρήσιµο είναι να ξέρουµε απολύτως και σαφώς τις προθέσεις και τις δυνατότητες της κυβέρνησης. 

Οι «τροϊκανοί» δεν είναι έλληνες ψηφοφόροι. Θεωρούν αυτονόητο πως ό,τισυµφωνήθηκε πρέπει να εφαρµοστεί. Ακριβώς όπως συµφωνήθηκε.Χωρίς εκπτώσεις και χωρίς κουβέντες