Ο άντρας των σπηλαίων

απο Βάγγ Πάντσο

Σκηνή 1η: Κάλτσες χιλιοφορεμένες και πεταμένες στο πάτωμα

Σκηνή 2η: Μισοτελειωμένοι χυμοί και φλιτζάνια καφέ αφημένα πάνω στον πάγκο της κουζίνας (στην καλύτερη περίπτωση)

Σκηνή 3η: Κάφτρες από τσιγάρα σε όλους τους καναπέδες για να μην χάνει τον δρόμο

Σκηνή 4η: Και ένα μπάνιο «χαμό» πριν καν προλάβει να πατήσει το πόδι του μέσα

Θέλετε και άλλα ή αυτά αρκούν για να φωτογραφίσουν μέρος ή το σύνολο της εικόνας του σπιτιού που έχετε την τύχη να μοιράζεστε με την «μοναδική σας αγάπη»;

Ώρες-ώρες απορούμε τι θα έκαναν αν σεβόμασταν τις «διακοσμητικές» τους παρεμβάσεις και τους αφήναμε να συνεχίσουν την «βρωμερή» ζωή τους, μέχρι να διακόψουν τον ύπνο τους σκουλήκια και τρωκτικά.

Ως γνωστόν, όμως, ποτέ δεν συμπαθήσαμε τα συγκεκριμένα κατοικίδια, και προκειμένου να τα αποφύγουμε τον ακολουθούμε ευλαβικά από πίσω σε κάθε βήμα του, αφού μαθηματικά αυτό θα συνοδεύεται από λάσπη (μα που τις βρίσκει; Αφού δουλεύει σε γραφείο και όχι στα ορυχεία…)

Γιατί είναι τόσο γουρούνια;Είναι η φυσιολογική ερώτηση που μπαίνει πάντα στο τραπέζι κάθε γυναικοπαρέας που σέβεται τον εαυτό της.

Γουρούνια: Όντα που αν και έχουν ψυχή κανείς δεν ενδιαφέρεται να την γνωρίσει, αφού την παράσταση «κλέβει» η αποκρουστική τους όψη.

Έλα τώρα… από πότε ο Γιάννης σου έγινε άσχημος, πόσο μάλλον αποκρουστικός;

Εντάξει, γουρούνια μπορεί να μην είναι, αλλά σίγουρα ο Παντοδύναμος έχει προκαλέσει κάποια εσωτερική-μυστήρια μετάλλαξη, που τους κάνει να τους φέρνουν τόσο πολύ!

HOMO-ERECTUS

 Το ζήτημα της διαφορετικότητας των δυο φύλων, τελικά μπορεί να μην δικαιολογείται μόνο από την ολοφάνερη ορμονική εξήγηση, αλλά ξεκινά αιώνες πριν ανοίξουμε τα μάτια μας, και συγκεκριμένα από την εποχή των μακρινών προγόνων μας (ακούνε και στο όνομα γορίλες).

 Οι συγκεκριμένοι -γένους αρσενικού- τύποι, συνήθιζαν, έτσι όπως ήταν δομημένη η κοινωνία τους, να ελέγχουν τα θηλυκά.

 Όλα ξεκινούσαν από την στιγμή που η μικρή μας γοριλίτσα έμενε έγκυος.

 Από εκείνη την στιγμή γινόταν αντιληπτή η διαφορετικότητα των δυο φύλων.

 Για το αρσενικό το εύλογο και συνάμα πιο ξεκούραστο ήταν, το παιδί-γοριλάκι να μεγαλώνει μέσα στην μήτρα της μητέρας του, γεγονός που άφηνε τον πατέρα αποδεσμευμένο από οποιαδήποτε υποχρέωση, την ίδια στιγμή που η αγωνία της κυοφορούσας ήταν το παιδί να βγει στην ώρα του και προπαντός υγιές.

 Όλα αυτά λάμβαναν χώρα εντός πολυγαμικών κοινωνιών, όπου ο άντρας κυνηγός δεν δεσμευόταν σε τίποτα και σε κανέναν, πλην του γεγονότος να φέρει στον κόσμο υγιή παιδιά, όχι απαραίτητα από την ίδια γυναίκα.

** Κι εσύ κάθεσαι και αναρωτιέσαι αν πραγματικά σε αγαπάει, αν δικαίως τρέμει το φιλοκάρδι σου επειδή θα χρειαστεί να λείψεις για 3 μέρες ή αν το γεγονός ότι χαζεύει «ακατάλληλα» περιοδικά υποδηλώνει ότι σε βαρέθηκε.

Μια μικρή ιστορική αναδρομή θα σε κάνει όχι απλά να τον καταλάβεις, αλλά να εκτιμήσεις και την στάση του.

ΜΟΝΟΓΑΜΙΑ PLEASE

 Ο γυναικείος όμως οίστρος (οι κακοπροαίρετοι τον ονομάζουν «πονηριά», «τύλιγμα» και διάφορα άλλα διόλου κολακευτικά) δημιούργησε εξελικτικά τον όρο «οικογένεια» και ό,τι αυτή συνεπάγεται.

 Αβίαστα το μυαλό σου οδηγείται σε βροχερά απογεύματα που ως άλλος Τιτάνας καλείσαι να σηκώσεις τις 52 (επιεικώς υπολογισμένες) σακούλες του σούπερ-μάρκετ, προκειμένου να μην πεθάνετε από την πείνα το Σαββατοκύριακο, την ίδια στιγμή που το μωρό ωρύεται με το δίκιο του στην αγκαλιά σας.

 Και ακόμα και αν εκείνος είναι στο σπίτι, λυπάμαι άλλα έχασες, μεταδίδεται σε απευθείας μετάδοση η «θρησκεία», δηλαδή το match.

 Ποιος ασχολείται τώρα με την μεταφορά των φαρύν λακτέ; Και, όμως, ο ψυχοθεραπευτής Τζον Γκρέι υποστηρίζει πως οι άντρες επιδιώκουν να ζουν με δράση (προφανώς όμως, δεν εννοεί την εξόρμηση για ανεφοδιασμό του ψυγείου), σε αντίθεση με τις γυναίκες που είναι πιο συναισθηματικά όντα.

Αυτό σημαίνει πως όταν οι γυναίκες περιμένουν καρτερικά από τον άντρα να καταλάβει πως θέλουν κάτι, χωρίς να χρειαστεί να κάνουν δήλωση του νόμου 105, οι άντρες αδυνατούν όχι μόνο να λάβουν το μήνυμα, αλλά και να διανοηθούν πως καλούνται να κάνουν κάτι, πολύ απλά γιατί δεν έχουν λάβει κάποιο σημάδι δράσης από εμάς.

 Αν δεν αναγνωρίσουν δράση, αποκλείεται να προκαλέσουν καμία αντίδραση, έστω και σιωπηρή.

**Και εσύ κάθεσαι πάνω από το τηλέφωνο χρονομετρώντας τα δευτερόλεπτα που κυλούν εις βάρος του. Παίρνεις ύφος μαραμένου μαρουλιού και τον ρωτάς αν όλα είναι καλά την ώρα του φαγητού.

Του γυρνάς δήθεν αδιάφορα πλευρό όταν πηγαίνετε στο κρεβάτι, μπας και καταλάβει το λάθος ή περιμένεις να τρέξει να σε βοηθήσει με μωρό και ψώνια, απλά με ένα σου κοίταγμα.

Αν πάρουμε ως δεδομένο την σοφία της επιστήμης, πόσες φορές του έχεις δείξει (όχι με ψιλά γράμματα και υπονοούμενα) αλλά ξεκάθαρα ότι έχεις ανάγκη κάτι;

Από το ένα αυτί μπαίνει.. και από το άλλο βγαίνει. Και ,άντε, να σεβαστείς την επιστημονική εξήγηση περί «μηνυμάτων δράσης» και να αρχίσει να μιλάς, να μιλάς, να μιλάς, να μιλάς.....δίχως αύριο μέχρι το ξυπνητήρι να σου θυμίσει πως ξημέρωσε ο Θεός την μέρα -ώρα να σηκωθείς, δηλαδή να το «βουλώσεις». Τι και αν από αυτά που είπες συγκράτησε τα μισά; Τι και αν στην μέση του μονολόγου-παραλόγου σου εκείνος κοιμόταν;

 Τι και αν μετά το σεξ, τον κάλεσε πάλι ο Μορφέας, πριν ο καημένος (όσο απεγνωσμένα και να ήθελε) προλάβει να σου κάνει μια αγκαλιά; Επιστημονικές έρευνες σημειώνουν πως οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να είναι θελκτικές στην αντρική ματιά, προκειμένου να αυξήσουν τα περιθώρια σύλληψης, την ίδια στιγμή που οι ίδιες μπορούν βιολογικά να απέχουν από οποιαδήποτε σεξουαλικά πράξη μέχρι και 15 μήνες. Για τους άντρες ούτε λόγος για τέτοια χρονικά περιθώρια αποχής (και ανοχής). Από την άλλη, οι γυναίκες όταν συνομιλούν με κάποιον, έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν και τα δυο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους. Σε αντίθεση, οι άντρες χρησιμοποιώντας μόνο το ένα ημισφαίριο, δεν μπορούν να προβούν σε πολλές πράξεις μαζί. Συνεπώς, αν νυστάζουν -όχι- δεν μπορούν να σε πάρουν ταυτοχρόνως αγκαλιά. Αν βλέπουν τηλεόραση -όχι- δεν μπορούν να ακούσουν τα «κοσμοϊστορικά» νέα που συνέβησαν σήμερα στο γραφείο, αν διαβάζουν εφημερίδα -όχι- δεν μπορούν να αφουγκραστούν έστω την παρουσία σου στον ίδιο χώρο και δεν τολμάμε να αναφέρουμε την περίσταση που τυχόν δουλεύουν.**Και εσύ κάθεσαι και στεναχωριέσαι...

 Μήπως να επαναπροσδιορίσουμε τα πράγματα; Μήπως να αφήσουμε τα βαρύγδουπα και βαθυστόχαστα «πρέπει να μιλήσουμε» τα οποία -η επιστήμη και όχι εμείς- επιβεβαιώνουν πως οδηγούν σε απείρου κάλους αδιέξοδα, προς μια πιο χαλαρή διάθεση, προς μια πιο διαλλακτική σκοπιά; Η γυναικεία μας φύση μας χάρισε απλόχερα την «σπιρτάδα» να θέλουμε, την ίδια στιγμή που σκεφτόμαστε, να σκεφτόμαστε την ίδια στιγμή που πράττουμε και να πράττουμε την ίδια στιγμή που οργανώνουμε το επόμενο μας «θέλω». Αφού μπορούμε να επιβιώσουμε στις πιο αντίξοες συνθήκες, γιατί σκάμε για πράγματα που γενιές και γενιές γυναικείων στοχασμών δεν μπόρεσαν να επιλύσουν;
 

*Ας τον να αφήσει τα ρούχα του, όπου του υπαγορεύει το feng shui του
*Ας τον να κοιμηθεί, όποτε το έχει ανάγκη
*Ας τον να μείνει σιωπηλός, όποτε δεν έχει κάτι να σου πει

 Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως δεν είναι «εκεί» για σένα, αλλά αντίθετα σου υπενθυμίζει πως είναι «εκεί» με τον δικό του –διαφορετικό- τρόπο. Εξάλλου αν υποκρύπτεται κάποια μαγεία μέσα σε αυτή την σχέση, συγκατοίκηση ή γάμο, δεν είναι άλλη από την ίδια την διαφορετικότητα.