Του Γιώργου Ασημακόπουλου
Ένα θέμα είναι η αναλογικότητα μεταξύ υποψηφίων και ψηφοφόρων, που μπαίνει λόγω της ύπαρξης πολλών μικρών κοινοτήτων που απαρτίζουν τους πρώην Δήμους. Υπάρχουν κοινότητες με ελάχιστους ψηφίσαντες στις οποίες όμως εκλέγεται αντιπρόσωπος ή τοπικό συμβούλιο, επομένως κάθε συνδυασμός χρειάζεται 2 ή 4 υποψηφίους σε κάθε τέτοιο χωριό. Αν στο ίδιο εκλογικό διαμέρισμα (πρώην δήμος) ανήκουν άλλα 19 μικρά ή και λίγο μεγαλύτερα χωριά, κατευθείαν απαιτούνται πάνω από 45 υποψήφιοι για κάθε συνδυασμό, δηλαδή 200 άτομα για 5 συνδυασμούς.
Παράδειγμα τέτοιας περίπτωσης είναι ο πρώην Δήμος Αποδοτίας,ο οποίος αποτελείται από 20 χωριά. Αν όλοι οι συνδυασμοί ήταν πλήρεις η Αποδοτία θα είχε συνολικά πάνω από 230 υποψηφίους, την ώρα που ψήφισαν συνολικά 1700 άτομα! Την ίδια ώρα το Αντίρριο αποτελείται από 3 διαμερίσματα και κάθε συνδυασμός χρειάζεται μόλις 15 άτομα. Έτσι στο Αντίρριο έχουμε 75 υποψηφίους συνολικά για 2150 ψηφοφόρους. Στη δε Ναύπακτο, έχουμε 36 υποψηφίους που αντιστοιχούν σε 7600 ψηφοφόρους.
Με λίγα λόγια η αναλογικότητα ψηφοφόρων/υποψηφίων πάει περίπατο για χάρη της εκπροσώπησης πολύ μικρών κοινοτήτων.
Πέρα από την αναλογικότητα, πολιτικού τύπου στρεβλώσεις προκαλούν οι υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου του χωριού. Όταν πχ είναι υποψήφιος για πρόεδρος του χωριού σου ο αδερφός σου, ή ο θείος σου που προσέχει το εξοχικό σου το χειμώνα που εσύ λείπεις στην Αθήνα, ή ο ξάδερφος της μάνας σου που φρόντισε τη γιαγιά σου στα τελευταία της, η προσωπική σχέση θα βαρύνει περισσότερο από την άποψή σου για τον επικεφαλής που διάλεξε ο συγγενής σου. Έτσι την "πρώτη" Κυριακή ψηφίζεις Πρόεδρο για το χωριό σου και όχι Δήμαρχο. Πιθανή λύση θα ήταν η εκλογή του Προέδρου του χωριού να γίνεται από ενιαίοψηφοδέλτιο, ώστε και την υποχρέωση να βγάζει ο ψηφοφόρος στην τοπική κοινωνία των 100 ατόμων αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να ψηφίζει τον Δήμαρχο που θεωρεί καλύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου